فسفر سوزوندن حافظ

دل و دینم، دل و دینم بِبُرده‌ست

بر و دوشش، بر و دوشش، بر و دوش

دوای تو دوای توست حافظ

لب نوشش، لب نوشش، لب نوش 

.‌

برد دل و جان من،  دلبر جانان من

دلبر جانان من، برد دل و جان من

من موندم وقتی حافظ داشته این ابیات رو میگفته چقدر فسفر سوزونده:)))

+یه بیتی که از عنفوان نوجوانی تا الان از حافظ دوست داشتم:

چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را

که کَس مرغان وحشی را از این خوشتر نمیگیرد